مه نگار

​زن، آفریننده امید و بهار، لحظه‌های زیبا را با نجوای عشق و دل‌تنگی می‌سازد. او تابش آفتاب صبحگاهی است که گرمای روح را بر دل‌های سرد می‌پراکند و شعله‌های عشق را در کانون خانواده روشن می‌کند. در سرزمین غزه، این تابش خورشید به سایه سنگین جنگ و رنج و مصیبت محدود شده است.

در این سرزمین پر آسیب، زنان غزه نماد استقامت و روحیه‌ای بی‌نظیر هستند. آنها با تمام قوا تلاش می‌کنند تا زندگی را در میانه‌ی ویرانی‌ها و جنگ‌های مداوم ادامه دهند. زنان غزه، همان مریم‌هایی هستند که با عشق و فداکاری، زندگی را در دل آشوب حفظ می‌کنند و در شرایطی که زندگی به شدت تحت فشار است، با قدرت و اراده‌ای مثال‌زدنی، نسل جدیدی را تربیت می‌کنند.

زنان غزه در واقع جنگجویانی خاموش هستند. در شرایطی که ویرانی و درد بر زندگی‌شان سایه انداخته، مادری‌ها و همسری‌های آن‌ها به مثابه چراغ‌های امید می‌درخشند. این زنان در میانه بمباران و بی‌خانمانی، با نغمه‌های دلنشین لالایی، فرزندانشان را به خواب می‌برند. آنها به درختان زیتون در دل زمین‌های غزه می‌مانند که ریشه‌هایشان عمیق در خاک فرهنگ و تاریخ سرزمینشان قرار دارد. 

 آنها با وجود فراز و نشیب‌های بی‌پایان، هنوز لبخند را بر لب دارند و در تلاش‌اند تا زندگی را برای خود و خانواده‌شان معنا کنند. 

زنان غزه، خود داستان‌سازان زندگی خود هستند. هر یک از آنها، نماد استقامت و قدرت انسانی‌اند که در دل خطر و بحران، نه تنها به زنده ماندن بلکه به زندگی زیبا ادامه می‌دهند. آنها با چشمان پر از امید، موانع را پشت سر می‌گذارند و در دل خاکستری جنگ، گل‌های فرشته‌ای می‌رویانند.

زن، اسطوره زندگی است؛ در غزه هم، او در دل ما جاری است. این زنان با وجود همه‌ی شرایط سخت، بر آنند که عشق و انسانیت را در خانواده و جامعه‌شان زنده نگه دارند. آنها با هر نفس که می‌کشند، نشان می‌دهند که امید هرگز نمی‌میرد و عشق می‌تواند بر همه‌ی سختی‌ها غلبه کند.

 او که سرود زندگی را با هر نفس سر می‌دهد و در قلب ما جاودانه است. زنان غزه نماد تاب‌آوری و عشق‌اند و با وجود تمام دشواری‌ها، زندگی را ادامه می‌دهند و چراغ امید را در دل‌ها روشن نگه می‌دارند.

#به_قلم_خودم 

#غزه

#فلسطین