مه نگار

​ای خلیج فارس، ای پهنه‌ی آبیِ فیروزه‌ای، ای یادگار دوران‌های دور، تو نه فقط یک دریا، که شناسنامه‌ی ملتی، سند هویت نسلی به نسل.

از کرانه‌هایت، نوای تمدن برخاسته و در گوش جهان پیچیده است، از اعماقت، رازهای ناگفته سر برآورده و در تاریخ جاودانه شده است.

تو مهد درخشانی بوده‌ای برای مرواریدهای غلتان، تو بستر امنی بوده‌ای برای کشتی‌های سرافراز.

در دلت، صیادان، تورهای امید می‌اندازند و با دستان پر بازمی‌گردند، بر ساحلت، کودکان، خانه‌های خیال می‌سازند و با خورشید و دریا سخن می‌گویند.

ای خلیج فارس، ای همسایه‌ی نخل‌های سربلند، ای آغوش باز کرده به روی آفتاب سوزان.

تو شاهدی بر دلاوری‌های آرش کمانگیر، تو شنیده‌ای فریادهای بابک خرمدین.

تو در گذر زمان، زخم‌های بی‌شماری را تاب آورده‌ای، اما همچنان استوار و پابرجا، ایستاده‌ای. نامت، لرزه بر اندام دشمنان افکنده، یادت، روشنی‌بخش دل‌های دوستداران است.

در روز ملی خلیج فارس، با تمام وجود، تو را می‌ستاییم، به پاسداری از حریم مقدست، کمر همت می‌بندیم.

به فرزندانمان، عشق تو را می‌آموزیم، و با صدای بلند، این سرود را زمزمه می‌کنیم:

خلیج فارس، همیشه فارس، تا ابد فارس!

#به_قلم_خودم 

#خلیج_فارس