مه نگار

​در سپیده‌دمی که خورشید از پسِ کوه‌های استوار ایران سر بر می‌آورد، روزی متولد می‌شود که قلب‌هایمان را با غرور و امید پیوند می‌زند: روز انرژی هسته‌ای. این روز، نه فقط یک تاریخ در تقویم، بلکه قصیده‌ای است در ستایشِ اراده‌ی ملتی که در راه دانش، از هیچ تلاشی فروگذار نکرده است.

در این سرزمین کهن، جایی که تمدن از خاکش جوشیده و فرهنگ، همچون رودی جاری است، انرژی هسته‌ای نه به عنوان یک سلاح، بلکه به عنوان کلیدی برای گشودن درهای آینده‌ای روشن‌تر ظهور کرده است. دانشمندان این مرز و بوم، با دستان خالی و دل‌هایی سرشار از ایمان، توانسته‌اند از دل اتم، نوری بتابانند که خانه‌هایمان را گرم و شهرهایمان را روشن سازد.

انرژی هسته‌ای در ایران، همچون داستانی حماسی است؛ داستانی از غلبه بر ناممکن‌ها، از ایستادگی در برابر ناملایمات، و از رسیدن به قله‌های افتخار. در این روز، به یاد می‌آوریم نام‌های بزرگانی را که جان خود را در راه اعتلای وطن فدا کردند، و یادشان در دل‌هایمان جاودانه خواهد ماند.

این روز، فرصتی است برای بازنگری در مسیر طی شده و برنامه‌ریزی برای فردایی بهتر. انرژی هسته‌ای، با تمام چالش‌ها و فرصت‌هایش، بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت ملی ماست. 

این روز، سرآغاز فصل جدیدی از شکوفایی و پیشرفت برای ایران عزیز است. روزی که نام ایران در تاریخ جهان، با خطی زرین نگاشته شد.

#به_قلم_خودم 

#انژی هسته‌ای