مه نگار

​مجسمه‌ی تمام قد امید هستی برای دیگران!

لحظه‌ی هجوم دردها سرت را به آسمان بگیر و بگو “حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ”

دلت که بهانه‌ی آغوش گرم مادر، را گرفت؛

گوش به نجوای عاشقانه معبود بسپار که تو را می‌خواند: ” إِنِّی مَعَکُمْ”

دلت که برای نوازش دستان پدرت تنگ شد، بدان که خدا همیشه با توست: نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ

می‌دانم که از تمام کسانی که ادعای انسان بودن دارند، دلگیر هستی «وَ لا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعاً هُوَ السَّمِیعَُ الْعَلِیمُ» غمگین نباش، چرا که عزت نزد خداست و خدا همه چیز را می‌داند.

صبور باش « ما وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَ ما قَلى‌ • وَ لَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولى‌» که پروردگارت هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده و به یقین آخرت براى تو از دنیا بهتر است.

دستان کوچکت را بالا بگیر و برای بیداری بشریت دعا کن.

#به_قلم_خودم 

#فلسطین

#مقاوت

#برای_کودکان_غزه