مه نگار

​در دنیای دیجیتال امروز، امنیت اطلاعات ما بسیار مهم است. یکی از راه‌های جلوگیری از حملات سایبری و جاسوسی برنامه‌ها، مدیریت دسترسی‌ها در گوشی‌های موبایل است. 

برای افزایش امنیت خود، می‌توانید مراحل زیر را دنبال کنید:

1. بستن دسترسی موقعیت مکانی: به تنظیمات گوشی خود بروید و به بخش “حریم خصوصی” یا “تنظیمات موقعیت مکانی” مراجعه کنید. از آنجا می‌توانید دسترسی برنامه‌ها به موقعیت مکانی‌تان را محدود کنید یا به طور کامل غیرفعال کنید.

2. بررسی دسترسی‌های برنامه‌ها: به تنظیمات بروید و به بخش “برنامه‌ها” یا “مدیریت برنامه‌ها” مراجعه کنید. هر برنامه‌ای که نصب کرده‌اید را بررسی کنید و دسترسی‌های غیرضروری را غیرفعال کنید.

3. حذف برنامه‌های مشکوک: اگر برنامه‌ای را نمی‌شناسید یا به آن اعتماد ندارید، بهتر است آن را حذف کنید.

4. به‌روزرسانی منظم: همیشه سیستم‌عامل و برنامه‌های خود را به‌روز نگه‌دارید تا از آخرین به‌روزرسانی‌های امنیتی بهره‌مند شوید.

5. حذف تصاویر حساس: تصاویر منتشر شده از عملکرد سامانه پدافندی و مکان‌های حساس را از گالری خود حذف کرده و به افرادی که این تصاویر را درخواست می‌کنند، تذکر بدهید که انتشار آن‌ها می‌تواند به امنیت کشور آسیب بزند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از احتمال حملات سایبری جلوگیری کنید و امنیت اطلاعات خود را افزایش دهید. بیایید با هم در این پویش شرکت کنیم و به یکدیگر یادآوری کنیم که امنیت دیجیتال یک مسئولیت مشترک است! 

با شرکت در پویش #همه_برای_حفظ_امنیت وظیفه‌ی خود را در این زمان حساس، به نحو احسنت انجام بدهیم.

#به_قلم_خودم 

#طلبه_نوشت 

#همه_برای_حفظ_امنیت

​این خاک، قصه هزاران سال ایستادگی است؛ از کوه به کوه، از دشت به دشت، هر وجبش با خون مردان و زنان غیور این سرزمین، رنگین شده است. ما وارثان تمدنی کهن‌ایم؛ از کوروش و داریوش تا رستم و آرش، ناممان همیشه مترادف با شجاعت و آزادگی بوده است.

ایران، تنها یک نام نیست؛ یک روح است، یک زندگی، یک عشق ابدی. رگ‌های ما با غیرت این خاک تپیده و قلب‌هایمان برای سرفرازی‌اش می‌سوزد. در طول تاریخ، بارها و بارها آماج طوفان‌ها بودیم، اما هر بار، از دل خاکسترها برخاستیم، قدرتمندتر و استوارتر از همیشه. دشمنان، با نیرنگ و فریب، در پی تاریک کردن چراغ این سرزمین بوده‌اند، اما غافل از آنکه نور ایمان و وطن‌پرستی در دل فرزندان این آب و خاک، هرگز خاموش نخواهد شد.

ما فرزندان این خاک، سوگند خورده‌ایم که تا آخرین نفس، حافظ این میراث گرانبها باشیم. هر قطره خونمان، فدای یک وجب از این خاک مقدس. هر قدممان، برای اعتلای نام ایران. ما ملتی هستیم که در برابر ظلم، سر خم نکرده‌ایم و در برابر تجاوز، سینه سپر کرده‌ایم.

امروز، بیش از همیشه، به وحدت و همدلی نیازمندیم. باید دست در دست هم، فریاد “ایران” را بلند کنیم؛ فریادی که طنینش در گوش جهان بپیچد و به دشمنان بگوید: “اینجا ایران است، مهد شیران، سرزمینی که هرگز به زانو در نخواهد آمد!”

#به_قلم_خودم 

#طلبه_نوشت #ایران #جنگ

​تقدیم به سرکار خانم امامی

نامم ایران! 

اهل ایرانم. همزاد تهمینه و گردآفرید.

تبارم از خورشید، نگاهم به فردا، دلم دریای امید.

در رگ‌هایم خون دلاوران، در جانم شعله‌ی ایمان.

منم آن زن، که می‌شوید جهل را، با آب دانش و هنر.

در خلوتِ عبادت، دلم به آسمان‌ها پر می‌کشد. در حجابم، حریمی از ایمان و وقار می‌یابم. من آن زنم که با زمزمه‌ی دعا، آرامش را در جانم می‌نشانم و با مِهر، خانواده و سرزمینم را در آغوش می‌گیرم.

در هر نیایش، امیدم به فردایی روشن‌تر است و با هر گام، به سوی ایرانی آبادتر قدم برمی‌دارم.

لالایی مادرم آواز بیداری، گام‌های خواهرانم شکست زنجیرِ ناامیدی.

من آن بیدارم، که در شب‌های تار، فانوس آگاهی می‌افروزم. من آن مادرم، که با دستان مِهر، فرزندانم را به عشق و امید می‌پرورم.

در میدانگاه رزم، مرهمِ زخم‌هایم، در دفاع از این خاک همسنگرِ مردان ایران‌زمین هستم و در نبردِ با لکه‌ی ننگینی به نام اسرائیل به صلابت دماوندم.

ایران، نام من؛ عزت، آرمان من.

#به_قلم_خودم 

#صدا_سیما

#سحر_امامی

#خبرنگار

پ.ن. تصویر تولیدی از خانم مریم عوض آقایی

راستش را بخواهید، انگار همه‌مان به نوعی مقصریم. روزهایی که چشم بستیم بر داشته‌های خودمان و دل سپردیم به روان‌شناسی غرب‌زده، همان‌جا بود که بذرهای تردید را در دل‌های کودکانمان کاشتیم. دستشان را از دست خدا رها کردیم و به جای جوشش از سرچشمه زلال فرهنگ خودمان، نظریه‌های زرد و بی‌مایه را به خوردشان دادیم.

خسته بودیم؟ نابلد بودیم؟ شاید! اما این‌ها بهانه‌هایی بود برای عقب ماندن از قافله فرزندانمان. دشمن اما بیکار ننشست. حصاری نامرئی دور افکارشان کشید، دغدغه‌هایشان را عوض کرد و آرام آرام، ریشه‌های باورهایمان را خشکاند.

چشم باز کردیم و دیدیم نسل جوانمان دیگر آن جوانِ پایبند به ارزش‌ها نیست. دغدغه‌اش شده سگ‌گردانی و عریانی بیشتر. دخترانمان به جای فکر تحصیل و پیمودن پله‌های ترقی و تشکیل خانواده، همه‌ی همّ و غمّشان شده موتورسواری و بوی خامی افکارشان، فضای مجازی را پر کرده است.

داستان، همان داستان قورباغه‌ای است که در آب گرم نشسته و از جوشیدن و مرگ تدریجی‌اش بی‌خبر است. ما هم در این آب گرم غفلت فرو رفته‌ایم و از بر باد رفتن افکار جوانان کشورمان بی‌خبریم. شاید هم خودمان را زده‌ایم به آن راه!

هر چه هست، همه‌ی ما مسئولیم. باید قبل از این‌که طناب “ای کاش” دور گردنمان بپیچد، از خواب غفلت بیدار شویم و چاره‌ای بیندیشیم.

#به_قلم_خودم 

#رسانه

#جنگ_سایبری

​رهبر عزیز و فرزانه، ای ناخدای انقلاب!

در این روزگار پرآشوب، دلمان سرشار از سپاس از رهبری حکیمانه شماست. شما همچون کوهی استوار، در برابر سختی‌ها ایستاده‌اید و انقلاب را به سوی ساحل امن هدایت می‌کنید.

ای رهبر، ای پدر!

ما فرزندان این انقلاب، می‌دانیم که تدبیر شما، راهگشای ما در مشکلات بوده است. با بصیرت‌تان نقشه‌های دشمنان را خنثی کرده و امید را در دلمان زنده نگه داشته‌اید.

ای رهبر، ای امید مستضعفان!

شما نه تنها رهبر ما، بلکه پناهگاه مظلومان جهان هستید. با حمایت از نهضت‌های آزادی‌بخش، پرچم عدالت را در دنیا برافراشته‌اید.

ای رهبر، ای احیاگر اسلام ناب!

شما با ترویج ارزش‌های اسلامی، نسلی آگاه تربیت کرده‌اید که آماده فداکاری برای انقلاب است. با تأکید بر خودباوری، زمینه پیشرفت کشور را فراهم کرده‌اید.

ای رهبر، ای وارث انبیا!

ما سربازان شما، پیمان می‌بندیم تا آخرین نفس در راه حفظ انقلاب و آرمان‌هایش ثابت‌قدم بمانیم. با پیروی از شما، ایران اسلامی را به قله‌های افتخار می‌رسانیم.

از خداوند، طول عمر با عزت و سلامتی شما را می‌خواهیم و همیشه دعاگویتان هستیم.

جان ما فدای شما.

#به_قلم_خودم

#رهبری

#انتقام_سخت

#غدیر